Rozdz II odc 10

  Fot : Zeva Mat

U państwa Makowskich lodówki prawie puste , byli goście z Anglii , a reszta poszła na śniadanie .
Prędko po zakupy , na szczęście pani Mariola dała samochód z kierowcą . Trzeba wszystko samemu
przygotować , sałatki , galaretki , wszystko samemu upiec i zrobić tort . Pani Mariola , zresztą ona też
była tego zdania , że gotowe produkty są do niczego . Tort musi być nasączony spirytusem , a nie jakimś sztucznym rumem. Jej tort rozpływał się w ustach i niczym nie przypominał słodkiej mazi
zakupionej w cukierni .
- państwo to macie klasę - odezwał się młody wikary - jak na weselu , popełniamy grzech obżarstwa
- ale czcigodny ksiądz proboszcz ma władzę udzielić dyspensy - powiedział pan Paweł
- przewielebny , przewielebny , jeżeli już - odparł proboszcz - a chleb gdzie?
- o proszę , i razowy i bułeczki - odparła pani domu
- taki to ja mam w domu , chodzi mi o "owoc ziemi i pracy rąk ludzkich " w stanie płynnym czterdziestoprocentowym
- cóż za zaniedbanie - odparł pan domu - już nalewam , koniaczek ?, ale najpierw łyk herbatki na
rozgrzewkę
Proboszcz wziął do ręki filiżankę , pociągnął spory łyk ,  ostry pot momentalnie wystąpił mu na czoło
- co to jest ?, jaki wspaniały smak , jakie mocne , ale grzeje , spróbujcie - zwrócił się do wikarych
Dwóch z nich pociągnęło spory łyk
- rzeczywiście świetne - pochwalił ksiądz Adam
- wyśmienite - rzekł ksiądz Cezary - a co to jest ? , mogą państwo zdradzić rąbek tajemnicy?
- to grzaniec własnej konstrukcji - odpowiedział zadowolony z efektu zaskoczenia gospodarz - piwo ,
neutralizuje wino , wino neutralizuje wódkę , nalewka z orzechów i syrop sosnowy , no oczywiście
przyprawy korzenne , sok z limonki , nie z cytryny
- a ty nie pijesz? - zwrócił się ksiądz Cezary do trzeciego wikarego
- nie dziękuję , poproszę zwykłej herbaty
- nie udawaj świętego , bo święty to podejrzany , zapamiętaj to sobie , prawda proszę państwa? - rzekł proboszcz.
Gospodarze woleli zachować dyplomację :
- już robię zwykłą herbatkę , ale może chociaż łyczek ksiądz spróbuje?
- powiedziałem już państwu dziękuję i proszę to uszanować - stanowczym głosem odpowiedział
ksiądz Igor , trzeci z wikarych
- przepraszam najmocniej , już podaje herbatkę , a to naturalne soki , świeżo wyciskane
- samo zdrowie , alkohol nie jest potrzebny do życia - odparł sięgając po kryształowy dzbanek , zdobiony złotymi pierścieniami z brylantem wypełniony świeżym sokiem z marchwi
- taki to pożyje - skomentował proboszcz - a pamiętacie tego organistę z parafii obok , w organach
dopóki się trzyma klawisz , to jest dźwięk , to on w czasie litanii włożył zapałki między klawisze ,
ludzie śpiewali ,  a on do baru , wypił setę , wyjął zapałki i grał dalej
- że też zatrudnia się takich grajków - oburzył się ksiądz Igor
- w tym rzecz ,  że to nie był grajek , a muzyk koncertujący poza granicami kraju - odparł proboszcz
- a gdzie  wiara , to kpiny z liturgii i spraw wiar....
- przestań truć , nie bądź świętszy od papieża - zniecierpliwił się ksiądz Adam
- papież nie pije alkoholu - zauważył ksiądz Igor
- skąd wiesz? - zripostował ksiądz Cezary
- paks, paks między chrześcijany - żartobliwie wtrącił proboszcz - jest taka przyśpiewka
jeśli ciebie zabraknie spirytusie kochany
kupię sobie jabcoka i tyż bebe pijany
- no , u państwa Makowskich nam to nie grozi - wtrącił ksiądz Adam i zaczął podśpiewywać:
- dajcie tu wina , gospodarzu miły
  bodaj się troski , nigdy nam nie śniły
-  albo - dodał ksiądz Cezary też śpiewając - gdyby nam czasem tego zabrakło  , nie , nie zabraknie
Goście chwaląc gościnność i pomysłowość gospodarzy powoli rozchodzili się .
- Pięknie to pani urządziła - pochwaliła gospodyni , a widząc brak uśmiechu na ustach pani Stefanii
dodała - jakieś zmartwienie?
- będą przerabiać moje mieszkanie szkolne na jakąś salę - skłamała , bo przecież prawdy nie powie ,
od razu by wyleciała , nikt by nie trzymał złodzieja , zwłaszcza w tak bogatym domu , co z tego , że
to nie prawda , że całe życie z mężem uczciwie i ciężko pracowali , aż mąż zachorował ? Jak ją stąd
wyrzucą to gdzie się podzieje z chorym mężem i dziećmi ? - i muszę się za dwa tygodnie wyprowadzić , dostałam wymówienie, gdzie my pójdziemy ?
- niech się pani nie martwi , jutro pani przyjdzie to pomyślimy , nie zostawimy pani w potrzebie  - odparła pani Mariola
- serdecznie pani dziękuję  , muszę iść , ostatni autobus ..
- Już jedenasta , późna noc , zaraz powiem kierowcy , to panią odwiezie
- najmocniej , najmocniej pani dziękuję
Za wyjeżdżającym samochodem zamknęła się wysoka brązowa brama , sterowana pilotem


 

Rozdz II odc 9

    Zapłaciła , nie miała siły protestować . No pięknie - pomyślała - już mam pomoc , co robić?
Zadzwoni do Makowskich , że przyjdzie trochę później , szła przed siebie , już jej było wszystko
jedno , ruina totalna , cios za ciosem , musi pójść do domu dać im obiad , już trzynasta , wstąpiła do
kawiarni , zamówiła kawę i wyszła do automatu
- dzień dobry
- a , dzień dobry pani Steniu - jak zwykle ciepły głos w słuchawce - dziś księża kończą kolędę i przychodzą do nas na kolację , tak na dwudziestą , zdąży pani?
- ojej , oczywiście , jestem w śródmieściu , za godzinkę będę
- świetnie , zależy mi , żeby dobrze wypadło , ale przy pani jestem spokojna , to czekam
Szybko do autobusu , już nie pojedzie do domu , zakupy trzeba jeszcze zrobić i wszystko przygotować . Karolina przyjdzie pomóc , zaraz do niej zadzwoni , ale skąd , na karcie nic nie ma ,
trzeba z automatu , a tego też nie ma tam w pobliżu , gdzie będą mieszkać , za co żyć?
Na szczęście zadzwoniła Karolina
- mamo , cała szkoła trzeszczy  , coś ty zrobiła , przecież wiadomo było , że się wyda , gdzie ty jesteś?
- w autobusie , to ty też?
- nie ściemniaj , pięć staruszek upatrzyło właśnie ciebie , sfałszowały rachunki , a podpis był twój ,
sama przyznałaś
- Karolina - prawie krzyknęła - przestań , przyjdź mi pomóc , będą księża po kolędzie
- mamo , ty nie masz gorączki? jacy księża ? , nie mam ochoty na bajeczkę na dobranoc , ojca bardzo boli noga ,
Ania płacze , pobiła się z jakąś Dagmarą , wyrosłam z Kubusia Puchatka - rozłączyła się



 

Rozdz II odc 8

     Wyszła z gabinetu , przeszła przez sekretariat , w drzwiach wyjściowych spotkała Anetę , koleżankę uczącą matematyki :
- cześć , masz okienko?
- przepraszam cię , ale muszę wejść do sklepu - oznajmiła
Nie wróciła do domu , chociaż to było parę kroków , wsiadła do pierwszego z brzegu autobusu ,
chciała uciec , od szkoły , znajomych , najlepszych koleżanek , przyjaciół , a właśnie , przecież ma
przyjaciół . Ona tego tak nie zostawi , przecież nikomu nie zrobiła żadnej krzywdy . Ma przecież
przyjaciół , Janek Zawirski , ojciec Martusi , którą przygotowywała na olimpiadę i zajęła pierwsze
miejsce . Pani Steniu - mówili - zawsze może pani liczyć na naszą pomoc . Wykręciła numer , ale
zamiast sygnału komunikat : połączenie nie może być zreali....... itd. . Przecież nie doładowała konta.
Wstąpiła do kiosku , kupiła zwykłą kartę do automatu
- dzień dobry panie Janku
- a to pani , dzień dobry
- ja mam taką sprawę , zaszło nieporozumienie , pan panie Janku jest prawnikiem - słowa nie kleiły się - a ja będę potrzebowała
- proszę zwrócić się do kancelarii adwokackiej , a teraz przepraszam , ale mam spotkanie , do widzenia pani - sygnał w słuchawce .
Są przyjaciele , jak worek jak ciele - przypomniała sobie przysłowie . Ma przyjaciół , koleżanki .
Przechodząc Marszałkowską zobaczyła napis : Kancelaria Adwokacka . Weszła do środka . Zza biurka wyszła młoda w stonowanym , eleganckim , zielonym  żakiecie  dziewczyna i z uprzejmym ,niemal uniżonym głosem zaproponowała :
- dzień dobry , czym mogę szanownej pani służyć ?
- ja do pana mecenasa
- sekundeczkę - weszła do jednego z pokojów obok , po chwili wróciła
- pan mecenas będzie do dyspozycji szanownej pani za piętnaście minut , a tymczasem pozwoli pani
kawę ?
- z przyjemnością - odparła - czy pan mecenas mi pomoże?
- ależ naturalnie , proszę się nie niepokoić ,pan mecenas jest cenionym w świecie adwokackim specjalistą .
Młody mecenas wysłuchał z należytą uwagą opowiadania Stefanii
- popełniła pani błąd wpłacając te pieniądze , zostało to odebrane jako przyznanie się do winy ,
ale nie szkodzi , stres , nadwrażliwość emocjonalna , element zaskoczenia itd. Użyjemy elementu obrony , polegającym na perfidnym zastraszeniu uczciwego pedagoga i powstałym dyskomforcie
emocjonalnym , oraz wykorzystanie zależności służbowych w celu uzyskania określonych korzyści
- ale panie mecenasie - Stefania przyznała w myśli , że rzeczywiście pomimo młodego wieku , jest
znakomitym specjalistą - ale oni nie mają z tego korzyści
- jakichkolwiek , niekoniecznie materialnych , mogą to być np. platoniczne korzyści etyczno - moralne , czysty biznes , tylko doskonale zakamuflowany , czy dyrektorka , albo kurator nie startują
w wyborach w najbliższym czasie?
- dyrektorce kończy się kadencja
- o widzi  pani , jesteśmy w domu
- a mieszkanie? - zapytała
- będziemy odwoływać się , dzieci zachorują , mąż , pani , zresztą z dziećmi jest okres ochronny ,
proszę przynieść papiery na jutro
- ale ja nie mam papierów
- a słusznie , zapomniałem ,  świetnie pani zrobiła , czy jest pani przygotowana na wpłatę zaliczki
już dzisiaj? , to od razu podpisze pani pełnomocnictwo i jutro wystąpię  do kuratorium o udostępnienie dokumentacji
- oczywiście - z pożyczonych od Makowskich pieniędzy zostało jeszcze czterysta złotych
- świetnie  , wpłaci pani na razie tylko dwa tysiące
- ile ???
- dwa tysiące , oczywiście zaliczki
- to ile wyniesie cała sprawa ?
- trudno jest określić na tym etapie , ale myślę , że cztery , pięć tysięcy - odparł swobodnie
- to ja jeszcze pomyślę i przyjdę do pana , najmocniej przepraszam
- jestem do pani dyspozycji
- dziękuję panie mecenasie , do widzenia
- pani będzie uprzejma uiścić opłatę za dzisiejszą poradę i rozmowę wstępną trzysta złotych
w sekretariacie , dziękuję pani za miłą rozmowę i zawsze jestem do pani dyspozycji , oto wizytówka


 

Rozdz II odc 7

       Przecisnęła się przez zatłoczony korytarz . Nie odpowiadała na dzień dobry . Jakby uciekając przed ironicznymi spojrzeniami szybko zeszła ze schodów . Weszła do sekretariatu :
- proszę chwilę zaczekać - pogardliwie wycedziła pani Hania i weszła do gabinetu dyrektora .
- proszę wejść - oznajmiła wychodząc
W gabinecie oprócz dyrektorki siedział Edward Sawicki , kurator oświaty . Znała go dobrze , gdyż przez niego załatwiała sprawy związane z innowacjami metodycznymi w procesie dydaktyczno -
wychowawczym , które opisywał jej program autorski , a także wymianę doświadczalną ze studentami z Anglii :
- dzień dobry pani proszę usiąść - powiedział pan Edward . Odezwał się dzwonek
- przepraszam , ale ja mam jeszcze trzy lekcje
- właśnie skończyła pani ostatnią - powiedziała dyrektorka wybijając spółgłoski
- dzień dobry , to nieporozumienie - zaczęła
- wszystko zostanie wyjaśnione w postępowaniu dyscyplinarnym , które zostało wszczęte na wniosek
dyrektora tutejszego zespołu szkół . W chwili obecnej jest pani zawieszona w trybie natychmiastowym w wykonywaniu obowiązków służbowych do czasu zakończenia prac komisji
dyscyplinarnej . Proszę zapoznać się z dokumentacją i podpisać
- tutaj jest jeszcze - kontynuował - wypowiedzenie najmu mieszkania służbowego i nakaz opuszczenia obiektu najmu w terminie dwóch tygodni , tutaj proszę podpisać , a to kopia dla pani
Zamarła . Wzięła do ręki arkusze papieru . Jakiś czas nie mogła poskładać liter. W przypadku nie opuszczenia  lokalu służbowego w w\w terminie zostanie wszczęte postępowanie - czytała - niezależnie od tego zostaje naliczony czynsz w podwójnej wysokości za każdy rozpo..
- ja tego nie podpiszę , ja ...
- pogorsza pani tylko swoją sytuację - odparł kurator - pani dyrektor dała pani szansę zwolnienia na
własną prośbę , a tak postępowanie dyscyplinarne ..... , ale to pani decyzja
- w takim razie - zwrócił się do dyrektorki -
 będzie pani łaskawa wysłać tej pani pocztą . To wszystko , dziękujemy pani.
- proszę jutro zdać pracownię i rozliczyć się ze sprzętów
- proszę , oto klucze
-nie - odpowiedziała dyrektorka - jutro komisyjnie o dziesiątej ze wszystkiego się pani rozliczy .
Dzisiaj  klucze proszę zabrać ze sobą .
- a dzieci , ja mam ... teraz lekcje
- niech pani nie bierze na siebie problemów całego świata , to wszystko , prawda panie kuratorze?
- tak , dziękujemy pani .
 

Rozdz II odc 6

    Fot Karol Olszewski .    Obudziła się o szóstej , ale się nie podniosła . Przypominała sobie sen . Biegła po gruzach , błocie , goniła ją grupa goryli , upadła , przed sobą zobaczyła wysoki mur sięgający nieba .
Nagle pojawił się potężny smok . Już po mnie - pomyślała , ale smok zamiast jej zaczął pożerać
goryle , a na jego grzbiecie przytulona do niego malutka Ania , następnie zniżył lot , porwał ją i przeniósł przez potężny mur . Zobaczyła zieloną trawę . Tak pięknej zieleni nigdy nie widziała ,
świeciło piękne , czyste słońce . Z olbrzymiego złotego pałacu w chmurach wybiegł Jurek z Karolinką . Jak się do nich dostanę - pomyślała , ale smok porwał ją z powrotem i zaniósł do
pałacu . Przepiękna ,nieziemska  muzyka . To pałac kochanego smoka - powiedziała Ania - on
jest wielki i potężny , a goryle się śmiali z niego.
Otworzyła oczy . Niestety , szary ciasny pokój i perspektywa pójścia na lekcję . Nie ruszała się jeszcze chwilę . Przymknęła oczy w nadziei powrotu do złotego pałacu i tej cudnej muzyki .
Niestety , tylko szarość powiek , sen nie wracał . Wstała . Tym razem zrobiła śniadanie dzieciom
i mężowi , ale sama nie jadła . Mama ma grypę żołądkową - wyjaśniła Karolina - zaparzę mamie
ziółek - zaoferowała się . Czas biegł za szybko . Kiedyś była w szkole zawsze pół godziny przed czasem , by przygotować doświadczenia , eksponaty itd , ale dzisiaj chciała maksymalnie opóźnić
moment wyjścia z domu . Nie kąpała się jak zwykle .Wytarła twarz i szyję ręcznikiem , użyła płynu po goleniu męża (jej dezodorant właśnie się skończył) i gdy dotarła uczniowie byli przed salą.
Od razu przeszła do realizacji tematu , bez pytania , bez sprawdzania pracy domowej
- a nasze sprawdziany?
- oddam wam na następnej lekcji
- a jak panią wyrzucą do tego czasu , to nie będziemy mieli ocen - skomentował Jacek
Nie odpowiedziała , lekcja dłużyła się jak nigdy . Wreszcie upragniony dzwonek . Nie wyszła na
przerwę . Dała Kamilowi dziennik , żeby przemycił pod bluzą . Chłopak bardzo zdziwiony ,
pani profesor nigdy tego nie robiła , ale prośbę spełnił . Teraz jej ulubiona 5a .
- pani smutna  , bo panią wyrzucają , my pani nie damy - powiedziała Irminka
- pani pobiła staruszka i okradła....
- zamknij się
- ale i dyrektorkę pobiła , widziałem sińce
- zamknij się - wrzasnęła Irminka - to dyrektorka panią pobiła
Nagle drzwi otworzyły się i weszła pani Hania z sekretariatu . Dzieci grzecznie wstały , no oprócz
Kuby , który chowając się za Zosię pokazał jej język :
- pani jest proszona na przerwie do gabinetu pani dyrektor - powiedziała oficjalnie - do widzenia dzieci
- do   wi-dze-nia  pa-ni  - odparła część grzeczniejszych , reszta wiadomo sobie .....
Drzwi zamknęły się , w klasie zrobił się szmerek
- kochamy panią , niech pani zostanie - odezwały się głosy .
Łzy napłynęły jej do oczu . Próbowała powstrzymać silne wzburzenie emocjonalne . To dobre dzieciaki , pomyślała . Kilkoro jeszcze coś dodało , ale treść już do niej nie docierała.
Zadzwonił dzwonek , wyszła na korytarz .
 

Rozdz II odc 5

          Była to prośba o zwolnienie z pracy z ważnych powodów rodzinnych . Jak to , po tylu latach ,
kiedy zatwierdzono jej program autorski , a w październiku miała egzamin na dyplomowanego nauczyciela , tyle dyplomów za olimpiady , teatrzyki po angielsku dla gości z Kanady , pracownia
biologiczna wyposażona z wywalczonej przez nią dotacji unijnej wg jej programu . Najnowocześniejsza w całej Warszawie , kawał życia , serca , poświęcenia , wycieczek , uczniowie po lekcjach przychodzili do niej do domu by przygotować olimpiadę , eksponaty , premie , słowa dyrekcji - ja pani nie muszę wizytować , żeby wszyscy tak pracowali , tyle wyrzeczeń (podczas studiów już pracowała ) , niedospanych nocy i co ? Przecież na wycieczkach można było zakombinować nie takie pieniądze , kierowcy proponowali podpisać dłuższe trasy i podzielić się po
połowie , można było brać rachunki za lody , czy pamiątki , które dzieci kupowały za własne pieniądze , teatrzyki kukiełkowe też ona rozliczała a organizator też proponował rachunek na kwotę
nawet dwa razy wyższą , naprawdę mogła się nieźle obłowić , a nigdy nie wzięła złamanego grosza.
Ostatnie wydarzenia docierały do niej jak przez mgłę , to tylko sen , zaraz się obudzi , a przecież za
wynajem świetlicy na zielonej szkole też właściciel proponował rachunek na pokaźną sumkę , chociaż była wliczona w cenę - dorobi sobie pani , przecież pensja nauczycielska nie jest wysoka -
tłumaczył - jak pan może pan mnie obraża - nagle dostała olśnienia :
- ja tego nie podpiszę , to jest podłość
- woli pani dyscyplinarkę , prokuraturę ,sąd ,dobrze pani wybór
-Haniu , przecież jesteśmy przyjaciółkami tyle lat
- proszę o tym zapomnieć , z kimś pani pokroju , co za tupet , co za bezczelność i pani śmie mówić
o podłości , proszę natychmiast podpisać , dobrze radzę , po przyjacielsku - dodała cedząc słowa
- nie podpiszę - powiedziała stanowczo
- to już w życiu pracy w szkole pani nie znajdzie , jutro zgłaszamy sprawę do prokuratury i kuratorium - mówiła tonem , jakby ona była dyrektorem - żegnam
Po drodze spotkała grupę uczniów , ucieszyła się na ich widok
- o , dzień dobry kochani , co tam słychać
- śpieszymy się , mamy dużo lekcji
Jakoś dawniej się nie spieszyli , a lekcji było tyle samo , pani nam pomoże , bo sprawdzian z angielskiego , czy możemy przyjść ? , zawsze pomagała , mąż jej wypominał ,po co się tak poświęcasz i tak nikt tego nie doceni . Doceniali , do dzisiaj , a przynajmniej jej się tak wydawało.
Usłyszała za sobą szydercze chichoty . Chłopcy z Ic gimnazjum przechodząc ukłonili się w pas
- dzień dobry pani profesor - z szyderskim , jak jej się wydawało uśmiechem .
Znowu nie poszła do domu tylko bezpośrednio do Makowskich , musiała podlać kwiatki w pięknym
ogrodzie , a w zasadzie nie musiała , był przecież ogrodnik , sama zaoferowała pomoc . O ósmej wieczorem wpadła Karolina
- mamo , co z tobą , miałaś przyjść do domu , jesteś jakaś zmieniona , to i ogródek do ciebie należy? ,
przecież jest pan Franciszek , zaraz ci pomogę - zaoferowała.
Szybko uporali się z ogródkiem , posprzątali , przygotowali kolację , do której zasiedli jak to zwykle razem z państwem Makowskim i ich dziećmi.Kolacja jak zwykle , wyśmienita
- ale pani nic nie je - zauważył pan Paweł , a gdzie ta młodsza?
- została w domu , źle się czuje i ja też , chyba grypa żołądkowa
- mam świetny lek , zaraz pani przejdzie
- nie , nie , dziękuję , już pójdziemy , położę się to przejdzie
- niech pani nie zapomni zabrać kolacji dla małej i męża - dodała pani domu - współczuje pani , grypa żołądkowa to paskudna sprawa
- dziękuję , państwo są za dobrzy dla nas
Było po dziesiątej wieczór , gdy wróciły do domu . Mąż już spał . Ania coś rysowała przy lampce
i jadła zimnego kotleta znalezionego w lodówce i jajko z sałatką .
Stefania klapnęła na wersalce , bez rozkładania , bez wyjmowania pościeli , bez mycia .
Nie zrobiła nawet herbaty małej Ani .


 

Rozdz II odc 4

     Wyszła chwiejąc się na nogach , nie docierało jeszcze do jej świadomości wydarzenie z ostatniej chwili . Rozbolał ją żołądek , ale nie poszła do toalety , chciała natychmiast opuścić budynek szkoły ,
do domu też nie wróciła , zadzwoni później po dzieciaki , już od państwa Makowskich , do osiemnastej pięć godzin , w życiu nie widziała tych kobiet , skąd mają te kwity? , nie brała też od nich pieniędzy , a może to dla wnuków , ale nie , one mówiły , że dla nich , uwierzą im , prokurator
i policja też , skąd do osiemnastej wezmę , ile to , zaczęła liczyć
- proszę bardzo - usłyszała sympatyczny głos gospodyni , sama nie wie , kiedy znalazła się przy furtce . Gospodyni od razu zobaczyła zmianę w wyglądzie swojej pomocy domowej
- co się stało pani Steniu?
- a nic
- proszę , niech pani usiądzie , zaraz zrobię kawę , blado pani wygląda , jakieś zmartwienie? , pewnie
dzieci chorują , albo mąż , proszę powiedzieć , może potrafię pomóc - pani Mariola mówiła tak serdecznym i ciepłym głosem , że Stefania uspokoiła się nieco . No oczywiście o zajściu w szkole nic
nie wspomni , ale o chorym mężu .. , nigdy nie kłamała , bała się , że od razu zostanie zdemaskowana
- mąż potrzebuje drogiego leku
- taaak kochana , ja rozumiem , dzieci mi też niedawno chorowały , musimy  sobie pomagać , ile pani
potrzebuje?
- sporo , tysiąc złotych - odparła ściszonym głosem , potrzebowała tysiąc osiemdziesiąt , ale dziewięćdziesiąt miała w domu , najwyżej zostaną bez grosza , jedzenie dostaną , a mężowi zaniesie.
- to nie za mało? - gospodyni zdała się czytać w jej myślach - lek pewnie jest droższy i pani już wydała oszczędności , proszę oto tysiąc pięćset , żeby pani nie chodziła bez grosza , jak to z dziećmi
a to loda , a to ciastko ..
- dziękuję pani , ja oddam
- niech się pani kochana nie przejmuje , jak będzie pani miała
Stefania uwijała się jak w ukropie , ze zdwojoną siłą za tak dobre i wrażliwe serce gospodyni przygotowywała przysmaki , strojąc je jeszcze bardziej , niż zazwyczaj .
Za pięć szósta była już pod gabinetem . Punkt szósta drzwi otworzyły się
- proszę - oficjalnym , dobitnym głosem powiedziała dyrektorka - ma pani pieniądze?
Była sama , Stefania odetchnęła , spodziewała się więcej kobiet.
- tak mam , ale
- proszę , oto pokwitowanie , proszę wstąpić jeszcze do sekretariatu , żegnam
- ależ pani dy....
- żegnam - powtórzyła przez zęby , prawie krzycząc i otworzyła drzwi .
Sekretarka wyraźnie czekała na nią pomimo późnej , jak na szkołę pory
- dzień dobry pani Haniu , pani jeszcze pracuje o tej porze - próbowała nadać naturalnego brzmienia
swojemu głosowi
- proszę przeczytać i podpisać - oficjalnie , bez dzień dobry powiedziała sekretarka z którą przyjaźniła się i pracowała wiele lat . Przychodziła do niej nawet na kawę , bo to blisko , z tyłu budynku szkoły . Już miała na ustach słowa wyjaśnienia , ale spostrzegłszy pogardliwe spojrzenie ,
zrezygnowała . Wzięła arkusze do ręki , zaczęła czytać i zamarła .
-

Rozdz II odc 3

     Pani domu bardzo serdecznie powitała gościa , poczęstowała kawą , Marcela przyniosła kawałek tortu i ciasto z truskawkami.
- pani pracuje w szkole , świetnie się składa , mamy zazwyczaj gości z wyższych sfer i potrzebujemy
ludzi kulturalnych , świetnie gotujących , właśnie takich jak pani
- dziękuję - odparła pani Stefania - nie wiem czy zasłużyłam sobie na tyle pochlebnych słów?
- o na pewno , będzie tu pani jak w domu , rodzinna atmosfera , czy może pani zacząć od jutra?
- raczej tak
- to świetnie , mamy gości o szesnastej
- przyjdę na dziesiątą , zrobię zakupy i wszystko przygotuję
Następnego dnia poszła z Karoliną . Szybko posprzątali dom , podwórko z pomocą Marceliny , chyba
też pracującej u państwa , ale Stefania nie pytała i pojechali z kierowcą państwa Makowskich po
zakupy . pracy było sporo , ale przy świetnej organizacji i pomocy  do piętnastej wszystko było gotowe . Wszystko pięknie przystrojone z kunsztem i wręcz pedanterią zachwyciło gości i gospodarzy .
- może dać pani jakąś zaliczkę ?
- dziękuję pani bardzo
- to ja pani dziękuję

- dostałam  zaliczkę - pochwaliła się zaraz po powrocie , kupimy Ani i Karolince nowe buty
- super mamusiu - ucieszyły się obie
- a jacy mili gospodarze - chwaliła podekscytowana Karolinka - mają wszystko automatyczne i fajnie
się robi , do wszystkiego są roboty
- rzeczywiście wszystko zmechanizowane i bardzo mili ludzie - dodała Stefania - jutro zaprosili też
ciebie Aniu
- hura , super
Pani Stenia zadomowiła się na dobre u Makowskich. Przychodziła z reguły z córkami , razem jedli ,
a pani Mariola dawała jej jeszcze dla męża , także już w domu w ogóle nie musiała gotować.Dostała
też , po dzieciach państwa Makowskich , prawie nowe , markowe ciuchy.
Pan Jerzy jadł ze smakiem przyniesiony obiad : kotlet schabowy , ziemniaki , kapusta i kompot malinowy
- to bandytyzm , dzwoniłem o rehabilitację , za pięć lat w Ciechocinku , gdzie indziej mniej więcej za
półtora roku , jak ja wyleczę tą nogę?
- nie przej.... - rozmowę przerwał dźwięk telefonu - tak pani dyrektor , rozumiem , natychmiast.
- dyrektorka mnie wzywa , mówi , że to pilne , pewnie w sprawie mojego programu autorskiego ,
czekajcie , nie widzieliście tej pomarańczowej teczki?
- jest mamusiu w kuchni , tam ostatnio pisałaś
- a , jest , pa kochani , jeszcze wpadnę przed pójściem do Makowskich
- do widzenia mamusiu - Karolinkę pocałowała w policzek , Anię w główkę i wyszła. nie

- Dzień dobry pani zapraszam - dyrektorka była bardzo oficjalna , obok siedziały dwie starsze kobiety , może babcie jakichś uczniów
- dzień dobry , pani zbierała na obiady , tak?
- tak , wszystko rozliczyłam , już i za czerwiec
- jest pani tego pewna?
- ależ tak pani dyrektor , papiery wszystkie są w sekretariacie , a coś się nie zgadza?
- owszem , pobrała pani pieniądze za obiady od tych dwóch starszych pań i kilku innych,
żadnych obiadów nie dostały , to są starsi , schorowani ludzie , doprawdy brak mi słów , wieloletnia
pracownica szkoły , nigdy bym .. e , szkoda słów
Stefania osłupiała : - ależ ja te panie pierwszy raz na oczy widzę
- czy to jest pani podpis ?
- taaak , ale
- panie pozna..
- tak to ona , zapewniła ,że wszystko załatwione , że smacznie , tanio , myśmy namówiły koleżanki ,
jak my teraz wyglądamy , na oszustki na stare lata - staruszka ukryła twarz w dłoniach
- ależ to niepo - próbowała odezwać się
- to już szczyt wszystkiego - zirytowała się dyrektorka - ile jest paniom winna? - zwróciła się do kobiet
- nam , tak jak na tej kartce , sto osiemdziesiąt złotych i pani Okowej też i pani Stefanowej i Kaziukowej
- jeszcze Leonowej i Władkowej , my schorowane kobiety , pani odda - dodała druga
- ale ...
- ani słowa , dzisiaj o osiemnastej pani melduje się u mnie z pieniędzmi dla tych kobiet
- dziękujemy kochanej pani kierowniczce , pan Bozia pani wynagrodzi , a Władkowa mówiła , żeby
nie iść , bo panie się pewno zmówiły i nic z tego , a ja powiadam chodźmy i pani szlachetna
Stefania otworzyła usta , żeby coś powiedzieć , ale dyrektorka uprzedziła :
- o osiemnastej , sześć razy sto osiemdziesiąt dla tych pań , wolę uniknąć rozgłosu i prokuratury ,
myślę , że pani również , żegnam.
Stefania nie mogła zrobić kroku
- żegnam - powtórzyła dobitnym głosem prawie krzycząc , co jej się nigdy nie zdarzało
 

Rozdz II odc 2

     Pani Stefania Nowicka była nauczycielką biologii a mąż Jerzy  prowadził dość dobrze prosperującą piekarnię . Uczciwość i starannie dopracowane receptury zapewniły mu stały zbyt i przyzwoite dochody . Nie pił , nie palił , do restauracji nie chodził , przecież żona gotowała znakomicie , tylko dom i praca . Pani Stefania lubiła swoją szkołę , dzieciaki też ją lubili.
Już w czasie studiów poznała przyszłego męża , pobrali się . O jak się cieszył z narodzin Karolinki ,
cztery lata później przyszła na świat Ania . Jaki ja jestem szczęśliwy z wami - mawiał - jesteście
sensem mojego życia . Kupili plac i rozpoczęli budowę wymarzonego domu .
- wreszcie wyprowadzimy się ze służbowego mieszkania - cieszyli się - gdy Karolinka biegała z małą
Anią  w wózku po ich własnym placu , a dom już sięgał pierwszego piętra .Będzie jak w bajce.
- teraz już eksportuje pieczywo do Rosji , to szybko wykończymy i umeblujemy według waszych
życzeń - mawiał
Niestety , pieniądze za wysłany towar nigdy nie dotarły , firmy okazały się fikcyjne , ale podatek
VAT prawdziwy , komornik zlicytował plac z rozpoczętą budową na poczet należności Urzędu Skarbowego , zostały długi u hurtowników za mąkę , cukier , nie wypłacone pensje pracownikom
i czynsz najmu lokalu .
Pan Jerzy załamał się , nachodzili dłużnicy , wprawdzie , dzięki jego  pracowitości , dorywczym
zajęciom (piekarzy potrzebują) i handlu na bazarze część długów udało się spłacić , ale nocna praca
w piekarniach nadwątliła jego zdrowie , zaczął cierpieć na zwyrodnienie stawów , gorączkował.
Pani Stefania dorabiała korepetycjami i nauczaniem angielskiego w prywatnej szkole . Zarabiała
nieźle , ale choroba męża , który zaciskając zęby dalej chodził na nocki , leki , podręczniki - Ania
poszła do pierwszej klasy no i jeszcze długi , na szczęście już tylko cztery tysiące , no i czynsz za
mieszkanie , które dawniej dostała z tyłu budynku szkoły , na szczęście też niewielki.Ale praca
w prywatnej szkole skończyła się . W sąsiedztwie powstały dwie filie szkół językowych z nowoczesnymi salami audiowizualnymi , a więc zredukowano etaty . Na szczęście wyszli z długów.
- nic się nikomu nie należy , jakie to szczęście , huraaa - powtarzał chodząc po pokoju pan Jerzy ,
nawet przestał utykać z tej radości . Pani Stefania przygotowała wspaniałą kolacje , było nawet piwo
grzane z miodem i z jajkiem . Karolinka chwaliła się zrobionym z zapałek wiatrakiem ( zawsze lubiła
chłopięce zajęcia) a Ania nowym rysunkiem i szóstką , którą za niego dostała.
W dwóch malutkich pokoikach szkolnego mieszkania nareszcie zapanowała namiastka małego szczęścia. Renta Jerzego szła na leki i komorne , a pensja nauczycielska ( etat  w państwowej  szkole przecież został) i korepetycje na skromne życie wystarczały. Zapanował tak dawno upragniony spokój , dzieci stały się mniej nerwowe , a nawet radosne . Karolinka robiła teraz okręt Santa Maria ,
z modelarza , a Ania siedząc na kolanach szeptała do ucha ; kocham cię tatusiu . Pan Jerzy zapomniał
nawet o chorobie i bólu , a wpatrywał się w powracającą radość w oczach dzieci . Jeszcze będą mieli
wszystko - powtarzał sobie , tylko chwilę odetchnę , podleczę nogę i coś zorganizuję.
- Wiecie co? - wpadła podekscytowana pani Stefania - spotkałam Sandrę , koleżankę z pracy , potrzebują u pewnych bogatych ludzi pomocy do domu , mogłabym chodzić popołudniami , podobno
nieźle płacą
- ale będziesz się przemęczać , już jakoś sobie radzimy - odparł Jerzy
- pójdę chociaż porozmawiać , lubię gotować , umówiła mnie na dziewiętnastą , a co robisz córeczko?
- sklejam okręt , będzie taki , jak na rysunku
- zupełnie jak chłopak : noga , zapałki , czołgi , samochody , a teraz okręt - odezwał się Jerzy - Ania ,
to porysuje , ale też nie bawiła się lalkami , ale te wyklejanki są śliczne i ten pociąg z pudełek.
- lalki to dla małych dzieci - skomentowała młodsza
- mój wielki mały szkrabie - ojciec pocałował główkę dziecka i przytulił do siebie



 

Rozdział II

            Na mostku oddzielającym dwa sporych rozmiarów oczka wodne przy okazałej willi w podwarszawskim Wilanowie na dębowych , robionych na specjalne zamówienie ławach ogrodowych
siedzieli goście , a właściwie sąsiedzi państwa Pawła i Marioli Makowskich , zaproszeni na grilla .
Była sobota ,połowa lipca ,od źródełek powiewał przyjemny chłodny wiaterek.
- Państwo macie klasę i własny styl - odezwał się pan Henryk , właściciel kliniki weterynaryjnej
- wszystko to budowaliśmy sami z mężem od podstaw , według naszych projektów - dumnie odparła
pani Mariola
- gratuluję gustu i dobrego smaku - odrzekł pan Sebastian właściciel pensjonatu w Jastarni - u państwa , niby to na grilla , a tyle smakołyków i te sałatki takie smaczne , widać , że własnej roboty
- o tak , wszystko robimy sami , bo te kupne są do niczego , no proszę kochani , częstujcie się.
Gdy gospodarz polewał Finlandię , pani Stenia , wraz z dwunastoletnią Karoliną i ośmioletnią
Anią podawali do stołu , elegancko przystrojone przysmaki .
- może usiądziecie z nami chwilę? - zaproponowała pani domu
- dziękujemy , ale dzieci jeszcze mają dużo lekcji - odrzekła pani Stenia i obsłużywszy gości oddaliła się wraz z córkami
Dzieci państwa Makowskich pływały wraz z dziećmi gości w baseniku.Nagle odezwał się telefon pana Pawła - o przepraszam państwa , musimy wyjechać  na pół godzinki , zaraz wracamy , proszę się czuć jak u siebie
- ależ prosimy - odezwały się głosy , wszyscy mieli prywatne firmy i doskonale rozumieli konieczność tak nagłego wyjazdu
- te dzieci pani Stefanii są jakieś smutne - odezwał się pan Marek , konserwator zabytków , wykładowca Akademii Sztuk Pięknych , gdy okazałe Volwo gospodarzy wyjechało z bramy
- ale co ty Marek opowiadasz , niczego im nie brakuje , mają najmodniejsze , drogie ubrania , jedzą
smakołyki , których nie jedno dziecko nie widziało , Makowscy to porządni i mili ludzie a panią
Stefanię z mężem inwalidą i  córkami przygarnęli pod swój dach i specjalnie dla nich wyremontowali i umeblowali budynek gospodarczy , traktują ich jak rodzinę - odparła pani Małgosia żona Sebastiana
- brakuje im tego spontanicznego uśmiechu - ripostował pan Marek - tej dziecięcej radości i ta mała ma takie smutne oczy
- nie zawracaj głowy , ta Anka to wredny bachor , naopowiadała bzdur swojej nauczycielce , a ta przysłała jakieś baby z socjalnego , potem sama przyznała się , że wszystko wymyśliła
- nie byłbym tego taki pewien Małgosiu - pan Marek nie dawał za wygraną - coś mi tu nie gra , a dlaczego te dzieci nie bawią się razem?
- no chyba słyszałeś , że mają dużo lekcji
- nasze też mają , popatrz na nich , są wesołe i radosne , a tamte
- zaraz przyjdzie Mirek , dyrektor ich szkoły , to powie co jest grane , sam przyszedł wtedy do Nowickich i wszystko wyjaśniał - o właśnie idzie
- dzień dobry państwu - wchodzący z nonszalancją przywitał się ze wszystkimi , demonstracyjnie
pocałował panie w rękę - a gdzie gospodarze ?
- musieli pilnie wyjechać , zaraz wrócą
- a panie dyrektorze - odezwał się pan Henryk - co to było z dzieciakami tej Stefanii? - tu Marek
się spiera ..., no może brudzia?
- z przyjemnością - dyrektor szkoły czuł się zaszczycony , sama śmietanka towarzystwa - no wiecie
państwo , jak to dzieci , mają bujną wyobraźnię , często wymyślają różne historyjki , czym bardziej
tragiczne tym lepiej , by zaistnieć w grupie i czymś zaimponować , a młoda niedoświadczona nauczycielka uwierzyła i zamiast przyjść do mnie , to do psychologa , a ta do poradni i problem
gotowy . Państwo Makowscy zaprosili mnie - przerwał , by wychylić następny kieliszek , Finlandia
to nie byle co , jak na dyrektorską kieszeń - i osobiście zobaczyłem , że to bzdura , a mała musiała
wszystko odwołać i przeprosić
- zdrowie dyrektora - krzyknął Sebastian
- zdrowie pa..
- zaraz , zaraz , wlej mu szklankę , karniaka dyrektorze
Pan Mirosław nie dał się prosić
- czasami mam dosyć tych bachorów panie Hen
- jaki panie , karniaka
Dyrektor miał już nieźle w czubie
- oo Heeniu , przepraszam , ale zapoznałem , bachor dostał nauczkę , matka też nie lepsza , jeszcze
jej broniła
- widzisz - Małgosia zwróciła się do Marka - Mirek wie najlepiej , sam to wyjaśniał , mówiłam , że
Makowscy to bardzo Fajni i pomocni ludzie i nikomu krzywdy nie zrobią , a ta Anka to wredny bachor
- ale dostała za swoje i ta gówniara , ta wielka kochana jej pani też dostała naganę z wpisem do akt
jak nie ma doświadczenia to niech słucha starszych pedagogów , no ale zapoznałem was i Pawełka
z Mari -głos stawał się coraz bardziej bełkotliwy , chciał wstać , by przywitać wracających gospodarzy , ale nogi odmówiły posłuszeństwa . Pomóżcie - poprosił Paweł - zaraz ma przyjść ksiądz
dobrodziej.
Henryk i Sebastian , przy pomocy gospodarza przenieśli szlachetne zwłoki pana dyrektora zespołu
szkół , doświadczonego pedagoga i wychowawcę do sypialni na piętrze i wrócili na pomost.
Pani Stenia wraz z gospodynią podawali już płonące lody , kiedy kilkuletni fort proboszcza , nijak
nie pasujący do nowych limuzyn zaparkował pod bramą . Gościa wyszli powitać obydwoje gospodarzy
- o witamy tak miłego gościa , prosimy , prosimy
Ksiądz po przywitaniu i kolacji zaczął :
- takich porządnych i przykładnie po katolicku żyjących rodzin wśród ludzi zamożnych rzadko się
spotyka , pobożni i czynem świadczący miłosierdzie .Przygarnięcie pani Steni z mężem inwalidą
i dwójką dzieci to są czyny miłosierdzia , wszędzie daję to za przykład, prawda ,proszę państwa?
- ależ tak proszę księdza - żarliwie zapewniła pani Małgosia - i wdzięczności nie ma , jeszcze kłopoty
- a tak , z tą małą , podobno coś nazmyślała w szkole i na apelu dostała naganę , ale Pan Bóg państwu
wynagrodzi , że jej przebaczyliście , oto drugi przykład cnoty chrześcijańskiej
- ależ proszę księdza , bo pofruniemy do nieba , no proszę teraz deserek
- płonące lody?-zdziwił się ksiądz
- to nie problem , pali się spirytus - zawyrokowała pani domu
- no tak , to ja już państwa pożegnam ,na jutro muszę jeszcze kazanie przygotować
Inni goście , zachwyceni serdecznością i gościnnością gospodarzy też zaczęli rozchodzić się do własnych domów , zapraszając oczywiście na grilla do siebie.Na niebie zapadła gwiaździsta , bezchmurna noc . Spokojna , szczęśliwa , czy dla wszystkich?
Z pięknie wyremontowanego budynku gospodarczego dochodził jakby stłumiony , rozpczliwy
głos dziecka :    " Uratuję cię tatusiu "   , ale może się przesłyszeli , wypili przecież sporo alkoholu.


 

Odc 10

- ale wiesz Witek , ten lek to będzie rewelacja , już są zamówienia z całego świata , zgarniemy kupę
szmalu , wszędzie już pracują nad zrobieniem podróby , ale my byliśmy pierwsi
- ale najwięcej Salwanicki
- ba , on to opatentował , pracujemy na jego sprzęcie , weź wybuduj takie laboratorium , sam sprzęt
kilka milionów
- ja tam nic do niego nie mam , chłop w porządku , przyjdzie , pogada , nie drze nosa i odpalił nam
niezłą sumkę - odparł dr Jankowski - ale on zgarnie miliardy , na co mu tyle szmalu ,od śmierci synka
właściwie tylko dom i wyjazdy służbowe
- no firma , personel , służba - tak bez przekonania rzekł profesor
- bez przesady stary , to jeszcze nie miliardy , a wiesz Janka mi mówiła , ta główna księgowa , że prezes wypłaca ogromne sumy od ostatnich dwóch lat , może gra gdzieś w kasynie?
- Salwanicki? , chyba żartujesz , raz że to do niego nie podobne a dwa , to na pewno czujne ucho
personelu biurowego już by huczało od plotek , ale masz rację żyje skromnie , oczywiście na jego
dochody , nie hula , a kasa idzie i to nie mała , no ale teraz do roboty , trzeba przebadać dwadzieścia
osiem szczurów  i dwadzieścia lisów , jeśli wszystko dobrze pójdzie za dwa tygodnie ruszamy
z produkcją Neurologiotonu , nie mogę się doczekać , media na całym świecie już o tym piszą ,
wczoraj przegoniłem dwóch dziennikarzy
- dobra , ja tylko zadzwonię do tych eko , i ich umówię na dwunastą , myślę , że się wyrobimy do
tego czasu i ci pomogę - za doktorem Jankowskim zamknęły się drzwi , profesor wrócił do dokumentacji leku .Z wielkim pośpiechem przerzucał strony wymagające kilku uzupełnień .
Po godzinie wszedł do laboratorium . Jego zjawienie zawsze wprowadzało nerwową atmosferę
i pomimo bezsporności faktu , że to właśnie dzięki wynalazkom profesora i doktora Jankowskiego
mają wspaniałe laboratorium , dobrą pracę i przyzwoite delikatnie mówiąc zarobki , woleli przypisywać zasługi temu drugiemu .Nie był tu lubiany , ani specjalnie nikt go się nie bał .
Miano po prostu dość furiata i zrzędy , jego wiecznego czepiania się i pedanterii . Lepiej było wykonać zawczasu wszystko po jego myśli i mieć święty spokój.
- Dzień dobry panie profesorze - jak zwykle pierwszy odezwał się dr farmacji Andrzej Fibirski kierownik wielkiego laboratorium chemicznego - próbki zostały już wysłane do kil...
- jakim prawem , przecież jeszcze nie ma badań przedawkowania ? - wrzasnął profesor
- ale sam pan pro.....
- zamilcz pan i słuchaj - grzmiał pan Eugeniusz - coś pan narobił     cdn
- niech się pan uspokoi , panie profesorze i posłucha

odc 9

Zdjęcie : Żaneta Pietrzykowska

 

 

odc 8

       Prof. dr hab. Eugeniusz Porylski już przed siódmą rano zjawił się w swoim gabinecie . Chciał przejrzeć i dopracować dokumentację medyczną leku , według zaleceń biegłego sądowego , który
nie wyraził zgody na adnotację o nie znajomości skutków przedawkowania. Należało jeszcze raz
przeprowadzić eksperymenty medyczne , co równało się znowu wypowiedzeniem wojny , jak to
nazywał Ekooszołomom , a mianowicie obrońcom praw zwierząt.To nawet gorsze niż Sanepid , Bo
ten nie robi przy najmniej tyle szumu w mediach.
Dawniej posługiwał się tylko tytułem docenta , bo wiadomo było , że trzeba mieć doktorat i habilitację , żeby zostać docentem . Potem jednak , gdy dostojnicy PZPR , nie mogąc przeforsować

lipnych doktoratów , a tym bardziej habilitacji , a już na pewno , był to proces żmudny i czasochłonny , by wprowadzić swoich ludzi

wprowadzono stanowisko docenta kontraktowego  i tu wystarczył tytuł magistra.
dlatego , też od tej pory prawdziwi docenci , z doktoratem i habilitacją , by odróżnić się od tamtych
zaczęli pisać doc.dr hab. i tak też do niedawna pisał pan Eugeniusz a potem po otrzymaniu tytułu
profesora , zaczął pisać , już z rozmachu , a może z zapobiegliwości (nie wiadomo , co znowu wymyślą) prof. dr hab. i tak już zostało.
Koło ósmej wpadł dr Jankowski , młodszy kolega profesora , jeszcze , ze studiów :
- serwus Gieniu , o przepraszam dzień dobry panie profesorze , docencie , doktorze habi...
- przestań się wydurniać , głowa mi pęka na wspomnienie tych ekooszołomów , to tak ,jak hieny....
- nie obrażaj zwierząt - przerwał dr Jankowski - a propos tych twoich tytułów , słyszałeś dowcip, jak Siwak zdawał maturę?
- no dawaj

                   Na ezaminie z chemii : - proszę wymienić ciało lotne
                   - ptok
                   - bardzo dobrze towarzyszu , macie zaliczoną od razu biologię
                   Albin chwali się żonie jak to zaliczył jednym wyrazem ptok od razu dwa przedmioty
                   - oj Albin , ty idioto , jakbyś powiedział ptak ,to by ci zaliczyli od razu język polski

- ha , ha ,  dobre
- a co do tych eko - teko to zaproś ich na jutro , to ja to załatwię
- co chcesz zrobić?
- ciekawość pierwszy stopień do piekła , zresztą jutro zobaczysz
Było piętnaście po ósmej , laboratorium pracowało pełną parą . Pan Eugeniusz był pedantem ,
wszystko jak w pudełeczku : czysto , schludnie , fartuchy tylko białe , żadnych kolorowych .
Pewien student nie dostał zaliczenia tylko dlatego , bo nie był w krawacie - pan zlekceważył
komisję , to będzie pan lekceważył pacjentów , wstyd mieć takiego lekarza - grzmiał wtedy
jeszcze docent

Uwaga !!! Pali się !!!

odc 6

- Wujku , jaki ty jesteś kochany - Kasia bezceremonialnie przysunęła do siebie pierwszy z brzegu
porcelanowy półmisek z jakąś rybą w galarecie , wzięła w rękę ogórka i zaczęła pałaszować.Obok
stała przerażona kobieta i druga niewiele starsza dziewczynka o kasztanowych włosach i wielkimi
oczami wpatrywała się w wielki ,przystrojony z gracją ,  stół pełen smakołyków , których jeszcze
nigdy nie widziała.Pani Leokadia oniemiała z wrażenia na widok dzieciaka pałaszującego prosto
z półmiska , tak pieczołowicie przyrządzonego Rekina , ulubionego dania prezesa i choć chciała
zaprosić pozostałych , nie mogła wydobyć ani słowa.
Prezes jednak nie zauważywszy w tej scenie nic nad zwyczajnego odezwał się jak to zwykle u niego
spokojnym głosem:
- no proszę kochani , siadajcie , częstujcie się
- co ci nałożyć kochanie - pani Leokadia wreszcie odzyskała głos - może polędwiczki? , to taka zawijana z sałatką , albo kotlecika?
Dziewczynka milczała w dalszym ciągu nadal uporczywie wpatrując się w jedzenie.
Gospodyni , nie mogąc doczekać się odpowiedzi nałożyła , co było pod ręką i postawiła przed
wystraszonym gościem.
- pani , też musi coś zjeść - wtrącił pan Zygmunt - może kieliszek koniaku?
Kobieta skinęła głową.Wypiła lampkę , potem drugą.Z lodem i wodą sodową.Koniak był mocny.
Zaszumiało w głowie.Zdobyła się na pierwsze słowa:
- dziękuję panu bardzo , nie wiem , co byśmy zrobiły byłam załamana , nie wiem co dalej robić?
- spokojnie , niech się pani nie martwi , zostaniecie u mnie , a potem pomyślimy , a teraz już druga
mała już zasnęła w fotelu , pokaże państwu pokoje , obok są łazienki , pani Viera da wam coś czystego , a jutro pojedziecie z nią kupić ubrania.Kasia spała nadal mocno w fotelu.