Rozdz IV odc 12

       Detektyw Henryk Musiał wysłuchał z należytą uwagą opowieści pani Stefanii
- nie bardzo rozumiem , jesteś pewny , że to Makowscy ?
- absolutnie tak - dobitnie , cedząc każdą sylabę odparł Salwanicki
- ale jaki by mieli w tym interes ?
- to proste , snobizm , chcieli mieć tanio służącą po studiach , umiejącą zrobić wykwintne przyjęcia tanim kosztem
- ale tyle zachodu , te staruszki , myślisz , że dyrektorka też była w zmowie ?
- myślę , że nie - odparł prezes - dała się tylko zmanipulować
- to czego oczekujesz ode mnie , mam znaleźć te staruszki ? - właściciel renomowanej , szanowanej i budzącej powszechny respekt agencji detektywistycznej upił łyk kawy
- staruszek prawdopodobnie nie znajdziesz , miały rosyjski akcent , ale te kwity pewnie są u dyrektorki , bądź łaskaw je wydobyć
- i co ? , tylko to ? , bo jak jesteś pewny , że to oni uknuli .... , a ja biorę czterdzieści tysięcy honorarium , po co ci płacić tyle kasy ?
- nie martw się o moją kasę , chcę mieć niezbite dowody , żeby nie było najmniejszych wątpliwości , że to tylko moje przypuszczenia , dać ci zaliczkę ?
- nie trzeba , zapłacisz po wszystkim , muszę przyznać , że to dziwna sprawa , nie mogli po prostu zatrudnić służącej ?
- wcale nie dziwna , normalnie za takie traktowanie każdy by im zrobił koło pióra , a tak , złodziejka , bezdomna , mąż chory - pan Zygmunt próbował nadać swojemu głosu spokojny ton
- jakie traktowanie ? , chcę poznać szczegóły
- powiedz dziecko
- ta franca biła nas po twarzy , wyzywała od znajdów , żebraków , darmozjadów , szarpała za włosy , Anka ma jeszcze pręgi na plecach po kablu od starego żelazka - głos Karoliny stopniowo przechodził w krzyk - nie daruję tej małpie , rozumie pan ?
Pan Henryk popatrzył na czerwoną twarz dziecka , przez chwilę spojrzał w jego oczy i natychmiast spuścił wzrok , wyczekiwał reakcji prezesa , nastała chwila ciszy .
- skąd wytrzasnąłeś to stworzenie , patrzyłem w oczy wielu groźnym przestępcom , a wystraszyłem się oczu dziecka , z tych oczów biły pioruny , myślałem , że mnie nimi zastrzeli .
Salwanicki wstał , ujął za ręce - obiecałaś spokój -  powiedział łagodnie
- tak , przepraszam - z oczów dziecka natychmiast zniknęły pioruny i spojrzało na niego słodkim , ufnym , pełnym wdzięczności wzrokiem
- dodam tylko , że ciężko choremu człowiekowi , z gorączką kazali w mróz pracować w ogrodzie , mało nogi nie stracił
- to nie mogli się poskarżyć w szkole ?
- owszem , powiedziałam , to zaprosili dyrektora szkoły , spili go , ja miałam przerąbane , musiałam przeprosić za kłamstwo i dostałyśmy naganę , razem z naszą panią - odezwała się siedząca do tej pory cicho ośmioletnia dziewczynka
- to wszystko prawda ? - detektyw spojrzał z niedowierzaniem  na prezesa
- owszem mój drogi , stare porzekadło głosi " Nie ma większego tyrana , jak wyjdzie z chama na pana " to są mądrości ludów
- znałeś ich wcześniej ?
- owszem , z wiochy zabitej dechami , pomogłem , wyciągnąłem z bagna , dałem dach nad głową , żarcie i dobrą pracę i to był mój największy życiowy błąd , za to ja straciłem wszystko
- jak to ? - wtrącił Henryk
- na razie nie istotne , wkrótce część tego błędu zostanie naprawiona , prawda dzieciaki ?
- tak i kochamy pana za to - Ania popatrzyła na niego dużymi czarnymi oczami , na twarzy Karoliny pojawił się nienaturalny , złowrogi , porozumiewawczy uśmieszek
- "Nie ma większego tyrana , jak wyjdzie z chama na pana " - powtórzył detektyw wychodząc
- no tak " człowiek ze wsi wyjdzie , ale wieś z człowieka nie wyjdzie "

Rozdz IV odc 11

   Tym razem narada rodzinna odbyła się bez zakłóceń . Wprawdzie początkowo szwagierki , tak jak i Mariola wyrażali powątpiewanie , wydawało im się to zbyt proste , żeby okazało się realne , ale Paweł znalazł na to sposób :
- zaprosimy tego sąsiada , to wam wszystko wyjaśni
Pomysł spodobał się pozostałym i natychmiast wydzwoniono pana Wiktora , który z entuzjazmem przyjął zaproszenie i zjawił się niemal natychmiast
- oto honorowy gość dzisiejszego wieczoru - zawyrokował gospodarz i szarmanckim gestem przedstawił mu pozostałych .
Wyciągniętą rękę ściskali z namaszczeniem , a fakt pocałowania w rękę szwagierek , pomimo , że nie należały do osób nieśmiałych wywołał lekki rumieniec .
Pan Wiktor pokrótce wyjaśnił cały plan , sposób wydobycia , poparcie i ochronę tamtego państwa , a także całkowite sfinansowanie kosztów wyjazdu
- jak państwo sami widzicie - kontynuował - nie ponosicie żadnego ryzyka , koszty pokrywam ja i absolutnie nie zażądam ich zwrotu , a te wspaniałe państwa dzieciaczki też pojadą ? - Pan Wiktor nie czekając na odpowiedź zwrócił się do dzieci
- wiecie jaka frajda was czeka , Afryka , chyba nigdy nie mieliście tak wspaniałej wycieczki , samba , rumba , prawdziwi Murzyni , nawet sobie nie wyobrażacie , jak będzie super , musicie koniecznie wiercić rodzicom dziurę w brzuchu żeby was wzięli , nie dajcie się zbyć , obiecujecie dotąd marudzić aż się zgodzą ?
- tak - odpowiedziały chórem dzieciaki
- a ja powiem , że zachoruję i umrę jak mnie nie wezmą - powiedziała Paulinka , córka gospodarzy
- jaka mądra dziewczynka , jaka bystra - pochwalił gość
- my też się nie damy - zapewniali chłopcy - obiecujemy panu
- ok przybijcie piąchę - dzieci po kolei uderzały w podniesioną dłoń gościa - pamiętajcie , umowa honorowa .
- tak jest , nie zawiedziemy pana
- ok , jesteście tak super , ekstra fajni , że mi się aż humor poprawił , zapewniam was , że tak superowsko jeszcze nie mieliście i nigdy nie będziecie mieli , przepraszam państwa , że nabuntowałem dzieci , ale byłaby to wielka strata dla nich i edukacyjna i wychowawcza
- o ile po drodze nie ugotują nas w kotle jacyś ludożercy - odpowiedziała Hanka , siostra Marioli
- hura , będą prawdziwi ludożercy i Indianie - wykrzyknęli chłopcy
Pan Wiktor uśmiechnął się
- zapewniam szanownych państwa , że prosto z lotniska odbierają nas rządowe helikoptery i lądują na zamkniętym i świetnie chronionym terenie , piloci z reguły nie jadają ludzi
- ale my się kompletnie na tym nie znamy - odezwał się pan Henryk , mąż pani Hanny
- ależ nauczycie się państwo w dwie godziny , tu nie ma filozofii , każdy się może nauczyć , tylko nie każdy jest tak uczciwy , honorowy jak szanowni państwo , wiadomo ludziom pieniądze odbijają , a z tak miłymi sąsiadami to co innego , każdy weźmie swoje po milionie lub dwa i wszystko odbędzie się w sposób cywilizowany i na wysokim poziomie , mówię o dolarach oczywiście .
Obecnych zamurowało , zawrotna suma , w dodatku wypowiedziana z takim spokojem zrobiła wrażenie . Dłuższe milczenie przerwał pan Wiktor
- niestety muszę już państwa pożegnać , nie wiedziałem , że będę miał zaszczyt gościć u tak miłych ludzi i zaplanowałem ważne spotkanie , państwo rozumiecie
- ależ naturalnie - odezwał się Paweł - chociaż ogromnie żałujemy , że nas pan opuszcza
Gość wychodząc , spotkał po drodze Karolinkę , córkę pani Stefani , która przypadkiem właśnie dzisiaj zjawiła się by pomóc mamie , stojącą z tacą za drzwiami saloniku bezpośrednio przylegającego do pokoju gościnnego
- pamiętaj , każde słowo i uważaj na dzieci , są bardzo bystre - wyszeptał pan Wiktor
Dziecko spojrzało na niego , uśmiechnęło się i porozumiewawczo skinęło głową , w oczach miało iskierki .
Ma charakter dziewczyna , zacięte stworzenie - pomyślał

Rozdz IV odc 10

       W domu Makowskich panowała napięta atmosfera . Niepokój udzielił się także Pawłowi , choć znany był ze stoickiego spokoju i wesołego usposobienia wśród sąsiadów i znajomych . Za chwilę miała się odbyć narada rodzinna .
- coś mam złe przeczucia , to szmat drogi , czy to wszystko prawda , co on mówi , to strasznie niebezpieczne , a jak to jakiś kant ? - głos Marioli wyrażał po raz pierwszy od lat uczucie lęku , szeroko otwarte oczy wpatrzone w Pawła oczekiwały wsparcia , otuchy.
- muszę przyznać , że mnie również czasami ogarniają wątpliwości , ale pomyśl , podróż opłaca , sporo kasy pożyczył bez kwitu , żadnych pieniędzy od nas nie chce , a tylko daje ...
- i to mnie właśnie niepokoi , spotkałeś drugiego takiego ?
- owszem , i to taki sam frajer - Paweł zaczął nerwowo chodzić po salonie - o właśnie jadą .
- szlag by to trafił , popatrz - Mariola podbiegła do okna - co za pech , jeszcze tego darmozjada tu nie było , znowu będzie wyłudzał kasę , że to nie ma siły na tych sukinsynów . Ale grymas na twarzy gospodarzy natychmiast zmienił się w szeroki i ujmująco uprzejmy uśmiech :
- ależ prosimy czcigodnego księdza dobrodzieja , witamy w niskich progach - gospodyni wylewnym gestem zaprosiła gości do stołu
- a szanowny pan to kościelny ? - zapytał Paweł
- widać , że państwo rzadko bywacie w kościele - zawyrokował dobrodziej - to nasz organista
- czcigodny ksiądz wybaczy , ale ta opinia jest dla nas krzywdząca , do kościoła chodzimy często , ale nie należymy do osób robiących to na pokaz , a szanownego pana na górze nie widać - zawyrokował Paweł
- no nie gniewajcie się kochani , przecież żartowałem , państwo są zawsze bardzo zacni i pobożni , no i z taką troską dbacie o potrzeby kościoła - proboszcz ze smakiem przyglądał się jak na stole przybywa wykwintnych dań
- przepraszamy , że tak skromnie , ale nie byliśmy przygotowani - skomentowała Mariola
- no nie przesadzajmy , nie przesadzajmy , to istne wesele , państwo zawsze mają klasę , prawda Franek - zwrócił się do organisty
- ależ naturalnie - mistrz ledwie zdążył przełknąć spory kęs kurczaka
- właśnie zbieramy na ekran , taki świetlny , on kosztuje piętnaście tysięcy - zaczął - a dla pana Franciszka byłoby i dla wiernych ułatwienie - głos brzmiał nieskładnie
- możemy ofiarować tysiąc , mieliśmy spore wydatki
- może chociaż tysiąc pięćset ?
- dobrze , niech będzie - Paweł wyszedł po pieniądze , był tak wściekły , że nie mógł odmówić sobie żartu - posłuchajcie państwo , tonie okręt , wierni zwrócili się do księdza by odprawił Mszę św .
- nie zdążę - odparł ksiądz
- to może tylko najważniejszą część - prosili przestraszeni

- no chyba , że tak - zdjął kapelusz i zaczął zbierać tacę

- 

Rozdz IV odc 9

     W willi Wiktora Zawiślańskiego panowała miła atmosfera , stół obficie zastawiony , specjalnie dla tak zacnych i miłych gości , jak zapewniał gospodarz , upolowano dwa bażanty i zrobiono pasztet z zająca .
- ależ szanowny sąsiedzie - odezwała się Mariola - myśmy przyszli tylko z wielkiej sympatii i szacunku dla tak wspaniałego człowieka , jak sąsiad i czujemy się strasznie głupio , że narobiliśmy tyle kłopotu ...
- ależ zapewniam szanownych państwa , że czuję się zawsze ogromnie zaszczycony gościć tak zacnych ludzi u siebie i o żadnym kłopocie nie może być mowy - gospodarz ukradkiem zerknął na dwoje dzieci Makowskich - jakie są sympatyczne , jakie mają nienaganne maniery , od razu widać ogromny kunszt i wkład pracy wychowawczej szanownych państwa , czy to są wszystkie dzieci w rodzinie ?
- no , nie - odparł Paweł - siostra Marioli ma dwóch chłopców , a moja dwie dziewczynki
- to musi być wesoło u państwa , a jak tam firma ?
- a dziękuję - odparł Paweł - pomału się kręci , a u pana
- jak państwo widzą , miałem spore wydatki , willa , wykończenie to pryszcz , ale te dzieła sztuki uszczupliły mój kapitał nawet o trzydzieści procent , ale jakąś sumą jeszcze dysponuję i słyszałem ,że państwo mają chwilowe kłopoty w związku z rozbudową firmy ?
- są  wspaniałe - zachwyciła się Mariola - rzeczywiście szukamy środków na rozwój
- chętnie pomogę , jakiej kwoty potrzeba ?
- jakieś dziesięć tysięcy - powiedział Paweł
- służę Państwu natychmiast , a może dwadzieścia ?
- no nie ukrywamy , że przydałoby się
Gospodarz wrócił za chwilę wręczając Pawłowi dwie paczki banknotów .
- dziękujemy serdecznie , już piszę pokwitowanie , no i odsetki oczywiście .....
- nie ma mowy wśród przyjaciół o żadnych odsetkach , ani pokwitowaniu , niedługo jadę do Afryki do kopalni złota to się trochę odkuję , aha , jak państwa decyzja  ?
- oczywiście jedziemy z panem , jeśli tylko wyrazi pan takie życzenie
- będzie mi bardzo miło , a czy państwa rodzina byłaby też zainteresowana ? , nie chcę brać ludzi przypadkowych , a do państwa mam pełne zaufanie .
- myślę , że tak , obie siostry z mężami , tylko dzieci trzeba ...
- ależ dzieci mogą jechać razem , będą miały fajną wycieczkę i niezapomniane wrażenia
- a koszty ?
- podróż państwu sfinansuję , a złoto po połowie , połowa dla rządu tamtego kraju , a połowa dla nas
- a to bezpieczne ? , to Afryka , dziki kraj - głos Marioli wyrażał nutkę niepokoju
- wyjeżdżam z kilkoma rodzinami już kilkakrotnie , jeżdżą też dzieci , mamy zagwarantowaną ochronę tamtego rządu i powtarzam państwu , że dla kilku milionów dolarów , nie narażałbym państwa i naszej przyjaźni na szwank .
Tym razem Mariola zawczasu ugryzła się w język .
- a kiedy wyjazd ? , pan rozumie , musimy wszystko przygotować
- myślę , że kilka miesięcy - swobodnie odparł gospodarz - rozumiem , że państwo są zdecydowani i nie muszę już nikogo szukać ?
- ależ oczywiście , słowo się rzekło i nie zrobimy panu zawodu .
Po wyjściu gości pod willę Zawiślańskiego zajechała taksówka , wysiadł z niej jakiś robotnik w hełmie i udał się do budynku .
- no i co ? - zapytał zdejmując hełm i upewniwszy się , że drzwi za służbą zamknęły się
- chcieli dziesięć tysięcy , pożyczyłem im dwadzieścia , może za dużo ?
- nie , w porządku , to znaczy , że pali im się grunt pod nogami
- na to wygląda , mówili , że na rozwój firmy
- dwadzieścia tysięcy , dobre sobie , a wyjazd ?  , załapali ?
- pewnie , aż im się oczy zaświeciły , był ten Marek w sprawie obrazów
- no , i
- domyśla się , że lipa , nawet podpuszczał , że ktoś chce kupić za bajeczną sumę , a kiedy odmówiłem , chciał ekspertyzy
- no , i
- powiedziałem dobitnie , że sprzedawać nie myślę , dzieła są autentyczne , a jak nie wierzy , to jego problem , potem wypił prawie butelkę koniaku i ledwo doszedł do domu , ale i tak nikt mu nie wierzy , ci byli zachwyceni i nie mają wątpliwości
- jesteś pewny , że pojadą ?
- absolutnie tak
- a dzieci i siostrunie ?
- też , od pewnego myśliwego dostałem trochę tłuszczu z bażanta i kilka piór , gospodyni kupiła młode kury , upiekła w tym sosie i przybrała tymi piórami , upiekła pasztet z gęsi , ale dla miłych gości był to specjalnie na ich cześć upolowany królik i bażanty
- wariat
- nie mniejszy niż ty
Makowskich , obserwujących z okna swojego domu trochę zdziwił fakt , że zwykłego robotnika stać na taksówkę , która prawie godzinę czekała na niego pod willą Zawiślańskiego .
- ten to ma gest , musi dobrze płacić robotnikom - skomentowała Mariola

Rozdz IV odc 8

    Z zamyślenia wyrwał go głos  z sąsiedniej pryczy
- Witam , jestem Norbert - głos jego był spokojny , opanowany
- Jestem Marek , nie wiem co się stało , pamiętam tylko , że piliśmy w jakiejś knajpie ...
- Przywieźli cię nieprzytomnego , rzucałeś się na łóżku , musieli cię przywiązać , mnie jak tu przywieźli , to miałem już zero , specjalnie zażądałem badania alkomatem , jestem pilotem i jest to dla mnie bardzo ważne , sam rozumiesz .
- jesteś pilotem ? - głos Marka wyrażał wyraźne zaskoczenie
- tak , samolotów pasażerskich
- głównie na międzynarodowych - odparł spokojnie - jak tu trafiłem ? , zamówiłem sobie pizzę i piwo , zdążyłem wypić pół , żona z córką zmówiły się i zadzwoniły na niebieską linię
- co to takiego ? - zapytał Marek , nigdy nie miał do czynienia z prawdziwym  pilotem , rozmówca wzbudzał w nim szacunek i zachwyt
- jest to linia pomagająca ofiarom przemocy w rodzinie , one są sprytne , gdyby zadzwoniły bezpośrednio na policję , to po pół piwa nikt by mnie nie zabrał , ale jak dzwonią z niebieskiej linii , to policja nie ma wyjścia ,   każda najmniejsza ilość i zabierają
- a co im zrobiłeś ?
- bez przesady , chciały pieniądze na osobny samochód , sportowego Mercedesa , spłacam kredyt za dom , a przecież często wyjeżdżam , biorą mój , już dwa razy rozbiły , a ja tu już trzeci raz jestem - stonowany , łagodny głos pilota działał kojąco , Marek powoli odzyskiwał równowagę .
- jak to , przez nich ?
- tak , tu już mnie znają , nawet mi współczują
- i nie możesz ich zostawić , nawet dać im część majątku ?
- no wiesz , potem są miłe , przygotowują obiad i człowiek myśli , że znowu się jakoś ułoży
Rozmowę przerwał szczęk otwieranego zamka :
- Marek Porawiński ?
- tak
- proszę za mną - padła komenda , zeszli na dół
- no mój kochany , tym razem trochę przesadziłeś , o Boże , jak ty wyglądasz ? , jak półtora nieszczęścia , całą noc cię szukałam - głos Małgosi roznosił się echem po długim korytarzu - już wszystko zapłaciłam za ciebie , wracamy do domu .
- to gdzie ja byłem ? , wypuszczają mnie ? , co się stało ?
- w Izbie Wytrzeźwień mój drogi , może trochę przesadziłyśmy z mamą , chodź mamy dobre śniadanie .
Z Izby Wytrzeźwień przyszło powiadomienie do dziekanatu , dziekana akurat nie było , odebrał prodziekan , bliski kolega Marka , spojrzał z niedowierzaniem , potem zmiął w dłoni arkusik urzędowego pisma i wrzucił do kosza . 

Rozdz IV odc 7

   Pan Marek wrócił do domu po północy i od razu poszedł spać . Obudził się z bólem głowy , nie przywykł do picia takiej ilości alkoholu , a ponieważ pił rzadko , żona przeszła nad tym do porządku dziennego .
- wiesz Małgosiu , zaczął przy śniadaniu , co jest grane z tymi tak zwanymi dziełami sztuki , to , że nie są oryginalne , tego jestem pewien , ale on nie chce ich sprzedać nawet za miliony dolarów , nie jest więc oszustem , a .....
- zidiociałeś do reszty ? , coś ty mu naopowiadał ? - głos Małgosi wyrażał zaniepokojenie
- powiedziałem tylko , że pewien koneser chce odkupić jego dzieła za miliony dola....
- dość już , bajkopisarz , kretyn , wielki artysta , potrzeba mi jeszcze konfliktów z sąsiadami , wszystko tylko potrafisz spieprzyć , nie możesz przeboleć , że ktoś potrafi zarobić , a ty nie , fajtłapa , nieudacznik życiowy - głos Małgosi stopniowo przechodził w krzyk - sąsiad to też artysta ....
- bez żadnego dyplomu - wtrącił
- a skąd wiesz ? , a jeżeli nawet , to co z tego , chociaż po sposobie bycia i kulturze można sądzić , że  ma szkołę , ale już na pewno ma willę w Stanach , drugą tutaj postawił i wykończył w pół roku , poradził sobie z bandą ekologów , z nadleśnictwem , z którym nawet Paweł nie dał rady pomimo znajomości w dyrekcji , a on obcy , nikogo nie znał ....
- ale ma kasę ...
- a tobie kto broni mieć kasę ? , ale ty tylko uczelnia , doktoraty , teraz ta zakichana rehabilitacja
- Habilitacja - poprawił
- zamknij się , wszystko jedno ,co to za zmora , zabiera tylko czas , a kasy nie daje , żeby nie moja firma , to nawet głupie dziesięć tysięcy na ten swój doktorat byś nie miał i byś się nie popisywał przed kolegami , tak zwanymi ludźmi nauki , że mieszkasz w willi a oni w bloku , pamiętaj , że to moi rodzice kupili plac ,  ten dom stoi za ich pieniądze , bo za twoje naukowe dochody
 dzieci by jadły margarynę i chodziły do darmowych , byle jakich szkół w ciuchach z lumpeksu
- szkoły publiczne - zaczął
- Mareczku - wtrąciła teściowa - szkoły prywatne uczą lepiej , sam wiesz , że języka w szkole publicznej się porządnie nie nauczą , poza tym nie ma narkotyków , a sam przyznasz , że pieniędzy nie umiesz zarobić , widzisz , jak dziewczyna haruje , firma , dom , dzieci .....
- właśnie , firmę założyłam sama , sama prowadzę , bez niczyjej pomocy , bo kochany mąż nawet dziećmi się czasami nie zajmie ...
- przepraszam was , ale muszę .....
- tak , wiem , uczelnia - ironicznie przerwała
W rezultacie nie musiał nigdzie wychodzić , ale atmosfera go przytłoczyła , wiedział , że wszystko im zawdzięcza , ale nie miał już sił , zwłaszcza po wczorajszym dniu dłużej tego słuchać . Szedł przed siebie , ból głowy i mdłości nasiliły się . Wstąpił do baru , wypił setkę czystej , poczuł niebiańską rozkosz , ustały mdłości i ból głowy . Potrzebował rozmowy , zrozumienia . Zagadnął do człowieka , który tak jak on , samotnie popijał czystą , ze szklaneczki .
- dzień dobry - zaczął
- a jaki tam dobry , ta szklanka i koniec kasy - odparł tamten
- ja pana zapraszam , jestem Marek
- Albert , to co ? , flaszka ?
- jasne , no i obiad , poprosimy kartę
- zgłupiałeś , to droga knajpa .
- nie przejmuj się , to ja zapraszam - szarmanckim głosem oznajmił pan doktor
Obudził się z jeszcze większym bólem głowy w jakiejś sali z kratami , w gardle niemiłosiernie piekło .
Przypomniał sobie jakąś szamotaninę z taksówkarzem i awanturę z barmanem . No tak , doigrałem się , jestem w więzieniu , już mam z głowy uczelnię , habilitację i cały dorobek naukowy - myśli jak szalone przelatywały przez głowę . Podszedł do zakratowanego okna . Nie zwracał uwagi na trzech pozostałych
towarzyszy z celi , a właściwie nawet ich nie zauważył .

Rozdz IV odc 6

   Pan Marek nie mógł zasnąć tej nocy . Myśli jak szalone kłębiły się w głowie . Wstał rano , wypił filiżankę mocnej kawy i pojechał na uczelnię . Nie mógł się jednak skupić na wykładach , a ostatnie ćwiczenia po prostu odwołał . W czytelni Akademii Sztuk Pięknych jeszcze raz przewertował zdjęcia rzeźb i obrazów znajdujących się we wspaniałej willi pana Wiktora . Nawet dobór i  rodzaj farb do ich skopiowania budził wiele do życzenia , a procesu postarzenia płótna dokonano w bardzo prymitywny sposób . Może dla laika wystarczy . Teraz już nie miał żadnych wątpliwości i wprost z uczelni pojechał do willi nowoosiadłego sąsiada . Gospodarz przywitał go serdecznie i zaprosił do środka .
- przyszedłem z interesem - zaczął i by zyskać chwilę , posłodził podaną w chińskiej , porcelanowej filiżance kawę
- służę uprzejmie miłemu sąsiadowi - z nonszalancją odparł Zawiślański
- pewien koneser chciałby kupić pańskie cenne obrazy i rzeźby i gotowy jest zapłacić dwukrotną wartość , po jakiej pan je nabył
- przykro mi , ale nie mogę szanownemu panu pomóc , obrazy nie są na sprzedaż - odparł
- a rzeźby ?
- niestety też nie
- zapłacił pan za nie trzysta tysięcy dolarów
- owszem , za jedną
- on zapłaci panu osiemset
- przykro mi szanowny sąsiedzie , ale nic z tych rzeczy nie jest na sprzedaż za żadną cenę
- nawet dwa miliony dolarów ?
- nawet i pięć milionów nie wchodzi w grę , chyba pan , jako wybitny znawca i historyk sztuki doskonale to rozumie
- może się pan jeszcze zastanowi ?
- szanowny sąsiedzie , nie ma sensu robić jakiejkolwiek nadziei zamiłowanemu w sztuce koneserowi , cieszę się bardzo , że nabyte przeze mnie  z takim trudem te wybitne dzieła sztuki wzbudzają aż takie zainteresowanie , ale zapewniam szanownego pana doktora Sztuk Pięknych , że nic nie sprzedam za żadną cenę ani dzisiaj , ani w przyszłości
- przepraszam , miałem ciężki dzień na uczelni , czy mogę poprosić jeszcze filiżankę kawy ? - Marek chciał pozbierać myśli i zyskać na czasie
- służę natychmiast , a może kieliszek koniaku ? - zaproponował gospodarz
- a wie pan , że chętnie , nawet podwójny
Gospodarz podszedł do komody , zaparzyć kawę w okazałym samowarze . Marek prawie do dna opróżnił kryształową szklaneczkę , chciał się rozluźnić i nabrać dystansu do zaistniałej sytuacji . Co jest grane ? O sprzedaży nie chce słyszeć , a więc nie o oszustwo tu chodzi . To o co ? Chęć zabłyśnięcia ? A może to on został nabity w butelkę , może po prostu to jego wykiwano sprzedając nędzne podróby za oryginały ?Wypity koniak pomógł , poczuł kojące ciepło i gdy gospodarz wrócił z kawą postanowił postawić sprawę wprost
- czy szanowny pan jest pewien , że te dzieła sztuki to oryginały ?
- ponad wszelką wątpliwość , mam wszelkie certyfikaty na wszystkie egzemplarze - odparł gospodarz
- a czy mógłbym zobaczyć ?
- niestety , to zajęło by dłuższą chwilę , a ja nie mam w tej chwili ochoty na wertowanie , w ogóle mam awersję do papierów - może kiedyś , przy okazji - odparł
- to może poddalibyśmy ekspertyzie pańskie dzieła sztuki ? - zaproponował
- szanowny pan doktor sztuki ma wątpliwości , co do autentyczności owych dzieł ? - głos gospodarza wyrażał zdumienie
- niestety , myślę , że szanowny pan został oszukany , dlatego ..
- te wszystkie dzieła są autentyczne , zapewniam pana
- to poddajmy je ekspertyzie , ja wszystko załatwię bezpłatnie ...- zaproponował pan Marek
- czcigodny panie doktorze - ton Wiktora stał się nagle oficjalny i bardzo stanowczy - wprawdzie nie rozumiem , dlaczego chciał pan kupić za osiemset tysięcy  obraz , co do autentyczności  którego  ...
- nie ja , tylko pewien koneser , ja nie dysponuję .... - wtrącił Marek
- mniejsza o to - tym razem po raz pierwszy przerwał gospodarz - autentyczność tych obrazów to mój problem , a pana wątpliwości , to pana problem i bardzo proszę zakończyć na zawsze ten temat , jeżeli mamy zachować poprawne sąsiedzkie relacje , nikomu ich nie sprzedaję , a więc też nikt nie będzie sprawdzał , ja zapewniam szanownego pana doktora , że są autentyczne i jeżeli moja skromna osoba nie jest dla pana wiarygodna , to już na to nic nie poradzę - dokończył dobitnie - a teraz może jeszcze koniaku ?
- a chętnie , podwójny - poprosił zupełnie już ogłupiały szanowny pan doktor sztuki licząc , że może na dnie kieliszka znajdzie rozwiązanie tej zagadki
-